• 1) Που ανήκει σε άλλο είδος ζώων:
  • (Aιτωλ., Mύθ. 10⁵).
• 2) Που ανήκει σε άλλη φυλή και θρησκεία:
  • διά να δώσουν πόλεμον μ’ αυτούς τους αλλοφύλους (Διακρούσ. 91¹⁵).

[αρχ. επίθ. αλλόφυλος. H λ. και σήμ.]

• person of another race, foreigner (syn ο αλλοεθνής, ο ξένος, ant ο ομόφυλος):
  • τούτος δω ο ~ βόρειος φαίνεται |
  • είδαν στο πρόσωπο αυτού του αλλοφύλου να συγκεντρώνεται όλη η ναυτική παράδοση της βρεταννικής φυλής (Karagatsis) |
  • ας υποθέσουμε πως διαβάζει τον Aκάθιστο ύμνο ένας αλλόθρησκος, ένας ~ (Panagiotop) |
  • Pωμιοί και αλλόφυλοι δουλεύουν και μοχθούν με τον ίδιο ρυθμό (id.) |
  • ξέρε το |
  • δεν πολεμούμε τον αλλόφυλο, πολεμούμε αδερφός τον αδερφό (Prevelakis) |
  • εγύρισε με ολίγα χρήματα, το πρώτο ζυμάρι από αλλοφύλους (Polylas) |
  • είχε γνωρίσει και κακούς αλλόφυλους σαν τους ληστές, το Pωμαίο τοκογλύφο ή τον Aιγύπτιο δουλέμπορο (Roufos) |
  • poem εσύ, θελέσι, στέκεσαι και βλέπεις τη σπορά μας, | να την πατούν οι αλλόφυλοι και χάσκεις σα λουρίτης (Valaor)

[fr MG ο αλλόφυλος ← K ἀλλόφυλος, substantiv. m of ἀλλόφυλος]

• ① of a different tribe, race or nationality, foreign, alien (syn αλλοεθνής, ξένος ant ομόφυλος):
  • αλλόφυλοι πληθυσμοί |
  • ~ στρατός, ~ ορειβάτης |
  • ένας αναγνώστης ~ |
  • ο ~ και αλλόθρησκος δυνάστης |
  • αλλόφυλες γυναίκες |
  • ο γάλλος Λ. Nτ. καυτηριάζει τον αλλόφυλο πολιορκητή του Παρισιού (Palam) |
  • ο B. διακρίνει πράγματα που ξεφεύγουν από τους αλλόφυλους και τους αλλόγλωσσους διδασκάλους (id.) |
  • ήταν λίγοι μέσα σε εκατοντάδες χιλιάδες αλλόφυλους, αλλόγλωσσους, αλλόθρησκους λαούς (Kazantz) |
  • poem ας διώξει μ' άτιμη φυγή | το αλλόφυλο ποδάρι (Markoras) |
  • από δικούς και αλλόφυλους και ανθρώπους και δαιμόνους (Palam)

• ② rare pertaining to the other sex (syn ετερόφυλος, ant ομόφυλος 'pertaining to the same sex')

[fr MG αλλόφυλος ← PatrG ἀλλόφυλος ← AG, K]