• Περασμένος, που ανήκει στο παρελθόν, παλιός:
  • ήμουνε τον αλλοτινό καιρό συνηθισμένη (Πανώρ. Πρόλ. 17).

[<επίρρ. άλλοτε + κατάλ. ‑ινός. H λ. και σήμ.]

• of a past era, of another epoch, past, old (syn αλλοτεσινός, ant σύγχρονος, τωρινός):
  • αλλοτινοί καιροί, αλλοτινές εποχές, αλλοτινοί αιώνες, τα αλλοτινά χρόνια |
  • η αλλοτινή ζωή, αλλοτινά πρόσωπα, ~ άνθρωπος |
  • ο ~ εαυτός μου, η αλλοτινή κοπέλα, αλλοτινό παλληκάρι |
  • μιλεί σαν ~ |
  • αλλοτινά γεγονότα, αλλοτινή θύμηση, αλλοτινά θυμήματα |
  • αλλοτινές συνήθειες |
  • τα αλλοτινά βιβλία |
  • κόσμος αλλιώτικος κι ~ |
  • η αλλοτινή πολιτεία (= πόλη), αλλοτινή χώρα |
  • η αλλοτινή πρόσχαρη Aθήνα του καλού καιρού |
  • λείψανα του αλλοτινού πλούτου |
  • τ' αλλοτινά πνεύματα |
  • ο ~ φανατισμός |
  • κάποιο τραγούδι αλλοτινό |
  • αλλοτινές αμπελοφυτείες |
  • αλλοτινοί κυρίαρχοι της χώρας |
  • το κάστρο στέκεται εκεί, για να δείχνη την αλλοτινή δύναμη |
  • η αλλοτινή Γένοβα, η υπέροχη, όπως την έλεγαν (Ouranis) |
  • το παλάτι των αλλοτινών ρεκτόρων της Bενετίας (id.) |
  • το σημερινό Λένινγκραντ, η αλλοτινή Πετρούπολη (Terzakis) |
  • το αλλοτινό και παλαιωμένο μέσο μεταφοράς, το μουλάρι (Thrylos) |
  • το θέμα έχασε πια την αλλοτινή του απήχηση (Fteris) |
  • οι γονείς δεν αποφασίζουν να παίζουν τον αλλοτινό τους ρόλο των λαρήτων (Panagiotop) |
  • ξεφωνίζουν τραγουδιστά κάποιον αλλοτινό καημό (Petsalis-D) |
  • poem κ' είχες το χαμογέλιο | που ανιστορούσαν ταπεινά ζωγράφοι αλλοτινοί (Seferis) |
  • σκιές το συνοδεύουν, το ξεπροβοδούν | αλλοτινά φαντάσματα και λυπημένα (Themelis)

[fr MG αλλοτινός, der of άλλοτε w. suff -ινός]