• inability to speak, alalia, mutism (syn αγλωσσία, αφασία, βουβαμάρα, μουγγαμάρα, ant γλώσσα, λαλιά, λόγος, ομιλία, μιλιά)

[fr AG ἀλαλία]

• ① voicelessness, absolute silence (syn απόλυτη σιγή):
  • το Mεσολόγγι μένει πίσω πια, στην χαλασιά, στη ~ του (Vlachogiannis) |
  • poem και (η ζωή) είν' όλη | τραγούδι από μια δέηση και από αλαλιάν αρρώστια | και από μια τέχνη ανάβρυσμα κι η ζωγραφιά είν' η τέχνη (Palam) |
  • του ωκεανού του αξέσπαστου ο παλμός | σαν τη βαθιά μας ~ μόνον εκείνος (Malakasis)

• ② dumbness, stupidity (syn ανοησία, μωρία, κουταμάρα, παλαβομάρα):
  • πήγε χαμένος από την ~ του |
  • όλα τα παθαίνει από την ~ του |
  • η πεταλούδα με την ~ της τα 'χει και θυμώνει (Vlachogiannis) |
  • είχε χάσει το σπλάχνο της από τη δική του ~ (Vlami)

• ⓐ dumb act, stupid action, stupidity, foolishness (syn ανόητη πράξη, ανοησία):
  • έκαμα μιαν ~ |
  • όλο αλαλιές μας κάνεις |
  • αυτό που λες είναι ~

[fr AG ἀλαλία]

• Ⓐ trans

• ① bring s.o. to a state of dizziness and unconciousness, render him incapable of perceiving happenings around him:
  • τον αλάλιασες στο ξύλο you beat him unconscious |
  • το χαλάζι αλαλιάζει τους πάντες (Panagiotop)

• ⓐ confuse one's mind (syn ζαλίζω, του παίρνω το μυαλό, σκοτίζω):
  • το πιοτό τον αλάλιασε, δε μπορεί να μιλήση |
  • μ' αλαλιάσατε με τις φωνές σας |
  • εκείνο το πρόστιμο την αλάλιασε |
  • ο τρόμος τούς είχε αλαλιάσει (Karagatsis) |
  • poem πλήθος που απόκαμε ν' αλαλιάζεται, | και θέλει πια να υποταχτή, για ν' ανασάνη (ThFrangop)

• ② bring s.o. into confusion, perplexity, or despair (syn αποκουτιαίνω, παραζαλίζω, παλαβώνω):
  • μας αλάλιασε η φτώχεια |
  • τον αλάλιασε ο θάνατος της γυναίκας του |
  • θ' αλαλιάσουμε τον εχθρό |
  • αυτό το "αλλά" την εσάστισε, την αλάλιασε (Karagatsis)

• Ⓑ intr

• ③ be in a state of dizziness or unconsciousness, suffer greatly (syn ζαλίζομαι, σκοτίζομαι):
  • πάψε πια, γιατί αλάλιασα |
  • αλάλιασες από τις ξυλιές, από τις έγνοιες, από την πείνα, από την αρρώστια, το κρεβάτωμα, τον πυρετό |
  • η μάνα αλάλιασεν απ' τη συμφορά (Palam) |
  • αλάλιασε το μυαλό της με τούτη την είδηση (Panagiotop) |
  • το μυαλό του σκοτείνιαζε, αλάλιαζε (Karagatsis)

• ④ be in a frenzy, be dumbfounded because of unexpected surprise and emotions (syn θαμπώνομαι, παλαβώνω, σαστίζω, φρενιάζω):
  • αλάλιασε από τη χαρά του |
  • αλάλιασε από τα πλούτια |
  • folks. κάνεις τους νιους και σφάζονται, | τους γέρους κι αλαλιάζονται (in the speech of Smyrna)

[der of άλαλος w. suff -ιάζω; cf παθιάζω]

• gravely confused, dumbfounded, being in a frenzy, frightened (syn θαμπωμένος, σαστισμένος, φρενιασμένος):
  • τον κοίταζα ~ |
  • είναι ~ και δεν ξεχωρίζει πρόσωπα |
  • βρίσκει τον πατέρα να ξεφωνίζη ~ |
  • κοίταζε κατά την πόρτα με μάτια αλαλιασμένα |
  • γύρισα κατατρομασμένος, ~ στο σπίτι μου (Palam) |
  • κοίταζαν αλαλιασμένοι με το στόμα μισάνοιχτο (Myriv) |
  • πήρανε τ' ανάπλαγα, αλαλιασμένοι από την τρομάρα (id.) |
  • ο καπετάνιος έμειν' ~ στον τόπο του, καταφυγιάστηκε (KPasagiannis) |
  • κάτι γυναίκες ασύγκριτες ..., όλο φωτιά κι αλαλιασμένο πάθος (Theotokas) |
  • σε κάθε βρόντο τινάζονταν ~ ο λαός (LAkritas) |
  • ~ ο ζωντανός άνθρωπος από το ακατανόητο και θαυμαστό γεγονός του θανάτου (Apostolakis) |
  • αλαλιασμένοι από την παραζάλη και τον κάματο της βιοτικής μέριμνας (Papanoutsos) |
  • μια γυναίκα που φαινόταν αλαλιασμένη από πολλή κακοπάθεια (Panagiotop) |
  • είχε μια μάνα και μιαν αδερφή, θεόφτωχες, κ' ήταν αλαλιασμένες για το χαμό του (id.) |
  • το παιδί φαινόταν σαν αλαλιασμένο με τούτα τα ονόματα τα μαγευτικά, με τούτους τους τόπους (id.) |
  • poem ακούμπησε ο παππούς τρεκλίζοντας στο στύλο ~ stumbling, the old man grabbed a column, mute with awe (Kazantz Od 1.1274) |
  • μα ξάφνου, ως έστριβαν τη λαγκαδιά, σταθήκα αλαλιασμένοι (ib 10.118) |
  • μέσα στην πολιτεία γυρνάω ~ (Kotzioulas)

[ppp αλαλιασμένος of αλαλιάζω]