• Xτυπώ, τραυματίζω, πληγώνω κάπ. με ακόντιο:
  • να τον ακοντίσετε με την καρδιάν τον σκύλον (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Kων/π. 394)·
  • (μεταφ.):
    • ο όφις … παράφθαρμα ηκόντισεν (Aλφ. 21¹⁴).

[αρχ. ακοντίζω. H λ. και σήμ.]

• ① let fly, hurl, dart, shoot (syn εξακοντίζω, εκσφενδονίζω, ρίχνω το ακόντιο και χτυπώ):
  • poem σφίξε |
  • το λαστιχένιο |
  • σώμα σου |
  • κι ακόντισέ το |
  • από τη Δύση |
  • σε Aνατολή (LTheodorakop)

• ⓐ push the craft w. the pole (ακόντι q.v.) in shallow waters, pole

• ② fig discharge, dart:
  • έξαφνα τα μάτια του έχαναν όλη τη γλύκα τους κι ακόντιζαν αστραπές τέτοιες που δύσκολο απόβαινε να υπομείνης τα βλέμματά τους (Palam) |
  • σχεδόν σε κάθε κλαδί υπάρχει ένα ζευγάρι μάτια που ακοντίζουνε απάνω του (LAkritas) |
  • poem κι όσο προς τα ουράνια |
  • μάκραινε από τη γη, |
  • τόσο πιο πλούσιο |
  • το φως από τα πλάγια ακοντιζόταν |
  • ανάμεσα στα ξάρτια του (Vrettakos)

• ⓑ charge:
  • οι γυναίκες τον εσυμπονούσαν και οι άντρες τού έριχναν το άδικο, του ακόντιζαν όλοι κατακέφαλα το βράχο της ύβρης (Kanellis)

[fr MG ακοντίζω ← PatrG ←AG]