• ① incapable of being named, not to be named:
  • θεέ μου! όταν σε φαντάζωμαι πως ζης σε μια ατμοσφαίρα πολύ καθαρότερη από τη δική μου, με πιάνει μια ακατανόμαστη αθυμία (Palam) |
  • ποια σκέψη; ρώτησα γεμάτος αγωνία, νοιώθοντας μιαν ακατανόμαστη δύναμη να μου εναντιώνεται (Prevelakis) |
  • το θείον είναι ακατανόμαστον (Tatakis) |
  • poem κι άλλαξε χίλια σκήματα |
  • χίλιων λογιών τεράτων |
  • ζούδιων ακατανόμαστων |
  • κι αγριμιών ανυχάτων (Skipis) |
  • επάνω του ακριβώς θεός πρωτόγονος βαδίζει |
  • η ζωή δυνατή, ακατανόμαστη (Diktaios)

• ② unfit to be named, unutterable, inexpressible, infamous, (syn ανήκουστος, ανομολόγητος, επαίσχυντος):
  • ακατανόμαστο αμάρτημα, ακατανόμαστο ελάττωμα |
  • ακατανόμαστο έγκλημα (syn φρικτό έγκλημα) |
  • ακατανόμαστη πράξη |
  • ακατανόμαστα αίσχη or ακατανόμαστες προστυχιές shameful acts |
  • ακατανόμαστα έκτροπα |
  • ακατανόμαστα όργια infamous orgies |
  • ξέσπασε σε ακατανόμαστες βρισιές |
  • γιατί ντρέπομαι σα να μου συμβαίνη κάτι ακατανόμαστο; (Theotokas) |
  • η γενιά, παρασυρμένη στη δίνη ενός ακατανόμαστου κατακλυσμού, είχε πιστέψει πως βούλιαξε στο μηδέν (DMyrat) |
  • έχει διαπράξει μια σειρά από ακατανόμαστες πράξεις σε βάρος μικρών παιδιών (Skouloudi transl of Dostoyevsky) |
  • βλέπει ... την ακατανόμαστη βρώμα που είναι ο πόλεμος για το φαντάρο (Terzakis)

[fr K ἀκατανόμαστος, cpd w. (Herodian) κατανομαστός: κατονομάζω; -ταν- by assim]