• one to whom wrong has been done, the wronged person (ant αδικητής):
  • τον έπλασαν (τον Λένιν) οι πεινασμένοι, οι αδικημένοι, οι σκλάβοι, για να μπορούν να βαστάξουν την πείνα, την αδικιά και τη σκλαβιά τους (Kazantz) |
  • να διδάσκης την εγκαρτέρηση στους αδικημένους (Terzakis) |
  • (η βυζαντινή περίοδος δεν είναι πια) ο μεγάλος παραγνωρισμένος και ~ από τους ιστορικούς (Tatakis) |
  • poem τίποτε δεν την καταλυεί (sc την αλυσίδα των αιμάτων)· μόνο το αδέρφωμα του αδικημένου | με τον αδικητή (Skipis)

[fr late MG αδικημένος, ppp of αδικώ]

• wronged, injured, disadvantaged (cf also αδικούμενος; ant αδικητής):
  • θεωρείται ~ |
  • έφυγε από τη ζωή με την πίκρα πως ήταν ~ |
  • είναι ~ από τη φύση |
  • αδικημένα παιδιά disadvantaged children |
  • ας μαζωχτή (sc ο λαός), για να τον φωνάξω... πόσο είναι ~ εις το σκήπτρο της γλώσσας, το οποίον του έδωκε η φύση (Solom) |
  • μόνο γιατί ήταν αυτός... ο περιφρονημένος, ο ~, αποφάσιζαν ν' αδικήσουν τώρα και το κορίτσι τους (Xenop) |
  • ~ δεν τον έμελε, μα παραγνωρισμένος όχι (Vlachogiannis) |
  • μου 'δωκε μια πρόφαση..., για να φαίνωμαι θυμωμένος κι ~ (Kondylakis) |
  • (η Kεφαλονιά) από τις πιο αδικημένες οδικά περιοχές της χώρας (Palaiologos) |
  • διέχυσε σε όλα του τα έργα τη συμπάθειά του για τα ασθενικά, τα αδικημένα, τα καταδικασμένα πλάσματα (Thrylos) |
  • poem λάβε στη γη του αδικημένου Pήγα | δάφνης κλωνάρια (Markoras) |
  • και μου 'πε |
  • βγάλε απ' τις σπηλιές τ' αδικημένα πλάσματά μου (Skipis).