• 1) Άγριος, ατίθασος:
  • (Διγ. Gr. 2012).
• 2) Aπλοϊκός:
  • Πλανήσας δε τους πάντας αγροίκους εν αυτῴ τῳ δόγματι (Δούκ. 151¹).

[αρχ. επίθ. άγροικος. H λ. και ο τ. και σήμ. ιδιωμ.]

• ① rustic, rude, unrefined (syn άξεστος L, αδιάκριτος 2, χωριάτης):
  • αγροίκα γρατζουνίσματα rude scribblings |
  • αγροίκοι τόνοι rustic accents |
  • έχει αγροίκους τρόπους he has rustic manners, he is unrefined |
  • (η Pώμη) είχε λησμονήσει πια... το άγροικο Λάτιο (Panagiotop) |
  • έργο σχεδόν βάναυσο ενός αγροίκου μαρμαρογλύφου (SKarouzou) |
  • δεν ξέρει τον τενόρο!... φαντασθήτε τι καθυστερημένος, τι ~, τι βάρβαρος άνθρωπος ήμουν (Melas) |
  • η ανθρώπινη φύση... ήταν γεμάτη πάθη, αγροίκα και άμοιρη από καλοσύνη (Papatsonis) |
  • απένταντί του δεν έχει... αγροίκο αντίμαχο, μα έναν υπέροχο ήρωα (Lekatsas) |
  • poem εξάλλου είν' ακαλαίσθητο να βλέπης | έναν ποιητή δασύτριχο κι αγροίκο (Stavrou Ar)

• ② region. not understanding, inexperienced (syn άπειρος)

[fr AG ἀγροῖκος 'dwelling in the country', and MG←AG ἄγροικος 'rude, boorish']

• boor, churl, clod-hopper, unrefined person (syn άξεστος or ανάγωγος or αγενής [s. αγενής 2] άνθρωπος, βλάχος, χωριάτης):
  • ο αδιάφορος μπροστά στην ομορφιά είναι ένας ~ |
  • ένας ~ από αντίδραση στην περιφρόνηση που του δείχνουν γίνεται ακόμα πιο ~ |
  • (δεν) εγκρίνουμε τη συμπεριφορά ενός αγροίκου που... σε υποχρέωνε ν' ακούς μουσική (Palaiologos) |
  • τον κεραυνό σ' αυτό τον κόσμο... τον διαθέτουν οι αγροίκοι (Terzakis) |
  • έκαμε... τον άσχημο ή αγροίκο να ιδή και τον εαυτό του δικαιωμένο στο θείο πρόσωπο του ίδιου του Xριστού (Kanellop).