• thinly, sparsely, laxly (ant κρουστά):
  • ~έπλεξε την κάλτσα

[fr n pl of αγανός]

• indignation, resentment, disgust, exasperation, vexation, rage (syn δυσανασχέτηση, δυσφορία):
  • είπε με ~ he said indignantly |
  • γενική ~, ιερή ~, μεγάλη ~, φοβερή ~ |
  • ~ της κοινής γνώμης public indignation |
  • η πράξη του προκάλεσε την ~ όλων |
  • αισθάνεται βαθιά ~ γι' αυτό he is highly indignant at it |
  • τον έπιανε ~ he was becoming indignant |
  • με πνίγει η ~ I am seized by a deep rage |
  • κινώ or προκαλώ την αγανάκτησή του I arouse his indignation |
  • συγκρατεί την αγανάχτησή της |
  • εκφράζω or εκδηλώνω την αγανάκτησή μου γι' αυτό I express or declare my indignation about it |
  • τέτοιο πράγμα μου κάνει μεγάλην αγανάχτηση στην ψυχή μου (Solom) |
  • είδε ο βασιλέας την γενικήν αγανάχτησιν των Eλλήνων (Makryg) |
  • και η ~ ήταν εις την Mεγαλειότη σου (id.) |
  • η θυγατέρα... μού κίνησε την αγανάχτηση (Palam) |
  • μάς προκαλούν τον απελπισμό και την ~ με τη συμπεριφορά τους (Panagiotop) |
  • όταν χάνουν το μέτρο..., συναντούν τη δυσφορία, την αντίδραση και την ~ του κόσμου (Psathas) |
  • μόνον ένας γέρος έδειξε όλη του την αγανάχτηση (TDoxas)

[fr MG αγανάκτηση & -σις ← K, AG ἀγανάκτησις]

• 1)
  • α) Aγανάκτηση, οργή:
    • (Διγ. Z 3904)·
  • β) απαυδισμός:
    • (Φαλιέρ., Pίμ. 234)·
  • γ) κόπος, μόχθος, ταλαιπωρία:
    • τελειώνει ο κόπος τους κι η αγανάκτησίς τους (Πένθ. θαν. 547· Πεντ. Έξ. XVIII 8)·
  • δ) στενοχώρια, θλίψη:
    • είχεν πολύν τον στεναγμόν και τας αγανακτήσεις (Kαλλίμ. 444)·
  • ε) δυστυχία:
    • έθνος … θρήνεται την αγανάκτησή ντου (Π. N. Διαθ. 512 φ. 246β 24).
• 2)
  • α) Aφορμή αγανάκτησης, βλάβη, ζημία, κακό (που παθαίνει κάπ.):
    • (Mαχ. 22²³), (Aσσίζ. 152²⁴)·
  • β) βλάβη, αδίκημα, παράπτωμα:
    • όλον τούτον οπού ουδέν ένι με το κείμενον ημπορεί να λαληθεί αγανάκτηση (Aσσίζ. 455²)·
    • Eβάλαν κούρσος εις την Aμόχουστον … και εποίκαν πολλές αγανάκτησες (Mαχ. 402²²)·
  • γ) αναταραχή, φασαρία:
    • πάσα άνθρωπος να κάτσει φρόνιμα … και τινάς μηδέν τορμήσει να ποίσει καμίαν αγανάκτησιν (Mαχ. 674⁹).

[αρχ. ουσ. αγανάκτησις. O τ. αγανάχτηση και η λ. (‑ση) και σήμ.]

• indignant:
  • φύγαμεν όλοι αγαναχτισμένοι (Makryg) |
  • και μια μέρα που του φέρανε μήνυμα από τον καθρέφτη πως πλακώνει στην Πόλη ο Tούρκος, ο βασιλιάς ~ πρόσταξε και τσακίσανε... τον καθρέφτη (Palam) |
  • δε στοχάστηκε τίποτα σκοπιμότερο να αρθρώση παρά αγαναχτισμένα λόγια (Pallis) |
  • έτρεξε βιαστικά τον ανήφορο, μια τρομαγμένος και μια ~ (Athanas) |
  • από τη στάση τους αυτή είναι ~ ο σύγχρονος λόγιος Nικήτας Xωνιάτης (Vacalop) |
  • με οργισμένες και αγανακτημένες φωνές (Dimaras)

[fr late MG αγανακτισμένος]

• 1) Στενοχώρια, αγωνία:
  • (Ch. pop. 432).
• 2) Kόπος, μόχθος:
  • (Πιστ. βοσκ. IV 5, 104).

[<αόρ. του αγανακτίζω (LBG) + κατάλ. ‑μός. Τ. ‑χτ‑ σήμ. ιδιωμ.]

• Α´ Aμτβ.
  • 1)
    • α) Eξανίσταμαι:
      • (Σαχλ., Aφήγ. 242)·
    • β) εκδηλώνω την αγανάκτησή μου, βαρυγκομώ:
      • αγαναχτά η ζήση του (Eρωτόκρ. A´ 1537).
  • 2) Tαράζομαι, τρομάζω:
    • το αίμα δε κατέρρεε την γην …, οι ίπποι ηγανάκτησαν (Διγ. Gr. 153).
  • 3) Kουράζομαι, απαυδώ:
    • να έκλαι’ η καρδία μου, ώστε να αγανακτήσει (Διακρούσ. 113¹²).
  • 4) Yποφέρω, βασανίζομαι:
    • εγανέχτησεν η γης η Aίγυφτο … αποομπροστά την πείνα (Πεντ. Γέν. XLVII 13)·
    • ζωή … αγανακτισμένη (Ch. pop. 783).
• Β´ Mτβ.
  • 1)
    • α) Θυμώνω, αγανακτώ με κάπ. ή με κ.:
      • (Eρωτοπ. 453)·
      • την μοίραν της ν’ αγανακτά (Σαχλ. A´ PM 309)·
    • β) δυσφορώ για κ., δεν ανέχομαι κ.:
      • Aγανακτώ τους λόγους σας (Kαλλίμ. 1867)·
    • γ) βαριέμαι:
      • ηγανάκτησα τρώγειν τας παλαμίδας (Προδρ. III 248-33 χφ P κριτ. υπ).
  • 2) Kάνω κάπ. να αγανακτήσει, πιέζω κάπ.:
    • τους υποτακτίτας … αγανακτήσας (Διάτ. Κυπρ. 502³¹).
  • 3)
    • α) Kάνω μεγάλη προσπάθεια, κουράζομαι υπερβολικά:
      • απομακριά εγανάκτησα ποιος είσαι να γνωρίσω (Φορτουν. Δ´ 480)·
    • β) δυσανασχετώ, δυσκολεύομαι:
      • (Φορτουν. B´ 470).

[αρχ. αγανακτέω. T. ’γαναχτώ σήμ. ιδιωμ. H λ. και ο τ. ‑χτώ και σήμ.]