• (Προκ. για άλογο) ατίθασος:
  • (Δούκ. 255¹⁷).

• Tο ουδ. ως ουσ. = ακαμψία, ακαταδεξιά:
  • (Λίβ. N 1485).

[αρχ. επίθ. αγέρωχος. H λ. και σήμ.]

• ① haughty, overbearing, arrogant (syn φαντασμένος, υπεροπτικός):
  • αγέρωχο βάδισμα stalk, strut |
  • με το κεφάλι αγέρωχο |
  • ~ τύραννος |
  • ~ και ακατανίκητος πολεμιστής |
  • αγέρωχη αμαζόνα |
  • μεγαλοπρεπής στην εμφάνιση, ~ |
  • αγέρωχη στάση, αγέρωχη πόζα |
  • αγέρωχη πολιτεία |
  • αγέρωχο ύφος haughty air |
  • ~ τόνος |
  • αγέρωχη ψυχή |
  • αγέρωχη υπεροψία haughty arrogance |
  • στη σκυθρωπή και αγέρωχη σιλουέτα που τινάζει στα ύψη ο κύριος όγκος του κτιρίου (DVasileiadis) |
  • (ο Δάφνις) ο ~ περιφρονητής της Aφροδίτης (Palam) |
  • η σημαία κυμάτιζε αγέρωχη (Theotokas) |
  • το πιγούνι... κάπως αγέρωχο, που μας κάνει να μαντεύσουμε πνευματικό πείσμα (Chatzinis) |
  • poem έναν καημό βαθύ μονάχα είχε (κι ας μην τ' ομολογή) η αγέρωχη αυτή Γραικιά (Kavafis)

• ② haughty, lofty:
  • ~ ναός, ~ πύργος, αγέρωχο παλάτι |
  • αγέρωχο βουνό |
  • δέντρο αγέρωχο |
  • αυτό το τέμενος που ανέβαινε πλαστικό και αγέρωχο... σα να βασίλευε πάνω από το πλήθος των... σπιτιών (Karantonis) |
  • (ο λαός) κυριεύει λίγο λίγο τον αγέρωχο βράχο της ιστορίας, τον γίγαντα (Terzakis)

[fr MG ← K, AG]