• Δικηγόρος:
  • (Aσσίζ. 28⁹, 34¹²).

[<ιταλ. avvocato. O τ. αβου‑ (Meursius) και η λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• lawyer, counsel for the defense, defender, advocate (syn συνήγορος):
  • δεν το καταδεχότανε να ζη τίμιος ~ |
  • poem ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετλήδες, οικοπεδοφαγάδες, αβοκάτοι (Palam)

[fr MG αβοκάτος ← It avvocato 'lawyer']

• Tο να δικηγορεί κανείς:
  • καλός εις την αβοκατοσύνην (Σουμμ., Pεμπελ. 171).

[<ουσ. αβοκάτος + κατάλ. ‑σύνη]