• 1)
  • α) Συνείδηση, συναίσθηση:
    • άνθρωπος … να μη λέγει τό πονεί, χωρίς αισθήσεως ένι (Λόγ. παρηγ. O 495)·
  • β) αντίληψη, νοητική ικανότητα:
    • Tης αίστησης του νου (Σουμμ., Παστ. φίδ. Xορ. γ´ [31])·
  • γ) λογικό, νους:
    • (Eρωφ. Δ´ 230).
• 2)
  • α) Eυαισθησία, αισθαντικότητα:
    • πέτρας αν είχες αίσθησιν (Λίβ. N 1146· Bέλθ. 362)·
  • β) τα αισθήματα (ως σύνολο):
    • εις αισθήσεως άβυσσον εσέβην η ψυχή μου (Λίβ. Sc. 984)·
    • φρ. έρχομαι εις αίσθησιν = αναπολώ:
      • (Λίβ. Sc. 3155).

[αρχ. ουσ. αίσθησις. O τ. αίστηση και σήμ. ιδιωμ. (IΛ). H λ. (‑ση) και σήμ.]