Παράλληλη αναζήτηση
| 5 εγγραφές [1 - 5] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Κριαρά]
- έρμο το,
- βλ. έλμον.
[Λεξικό Κριαρά]
- ερμολόγι το,
- βλ. ειρμολόγιον.
[Λεξικό Κριαρά]
- έρμος, επίθ.,
- βλ. έρημος (II).
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- έρμος -η -ο [érmos] Ε3 : (προφ.) 1. (ιδ. για τόπο) έρημος. 2. (συναισθ., ιδ. για πρόσ.) α. που είναι ή ζει μόνος: Είναι ~ στον κόσμο. β. δύστυχος, δυστυχισμένος: Πώς να πούμε το πικρό μαντάτο στην έρμη μάνα! || (ως ουσ.): Έμεινε μόνος ο ~. Xάθηκε η έρμη. Kλαίει το έρμο. ΦΡ τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;, σε αδικαιολόγητη απορία για κακό που συμβαίνει. ΠAΡ Ο φόβος* φυλάει τα έρμα. γ. (συναισθ.) σε εκφράσεις δυσφορίας, αγανάκτησης για κτ.: Πόσο να κρατήσει κι αυτό το έρμο! Xάλασε. Mου λείπουν τα έρμα τα λεφτά.
[μσν. έρμος < αρχ. (αττ. διάλ.) ἔρημος με συγκ. του άτ. [i] ]
[Λεξικό Κριαρά]
- ερμοχάρακον το,
- βλ. ερημοχάρακον.
