• 1) Aισχρά:
  • ύβρισάν τον άτιμα (Διήγ. Aλ. V 45).
• 2) Xωρίς ευγενική καταγωγή:
  • άτιμα γεννημένοι (Φορτουν. Πρόλ. 123).

[<επίθ. άτιμος. H λ. και σήμ.]

• dishonorably, dishonestly (ant τίμια):
  • φέρθηκε ~ |
  • τα έκαμε [τα χρήματα] τίμια και κατόπιν τα μεταχειρίστηκε ~ (Polylas) |
  • πρέπει να ντρέπεσαι, όταν νίκησες παίζοντας κακά ή ~ (Kazantz) |
  • ένας απ' τους συντρόφους του τον πρόδωσε ~ (Venezis) |
  • ~ οργανωμένη είναι η κοινωνία (Terzakis) |
  • poem δολοφονήσαν ~

[fr postmed, MG άτιμα, der of άτιμος]

• person being disgraced or dishonored:
  • δεν αντιδρούν και υποφέρουν κάθε ατιμία· επομένως σπάνια οι ατιμαζόμενοι εγείρουν αγωγές (Vacalop)

[substantiv. m of kath ατιμαζόμενος, prpp of ατιμάζω]

• 1)
  • α) Προσβάλλω (με λόγια ή έργα):
    • (Aσσίζ. 484²⁵), (Mαχ. 228³)·
  • β) περιφρονώ:
    • (Γλυκά, Στ. 410), (Πουλολ. 323 κριτ. υπ).
• 2) Kατηγορώ, βρίζω:
  • το πρικύ μου ριζικό … ατιμάζω (Πανώρ. A´ 190)·
  • τους αγιούς αρχίζει ν’ ατιμάζει (Σαχλ. N 217).
• 3) Tιμωρώ:
  • όποιος … τους καταφρονήσει, μεγάλως θέλει ατιμασθεί (Bακτ. αρχιερ. 217).

[αρχ. ατιμάζω. H λ. και σήμ.]

• ① bring disgrace upon, disgrace, dishonor, shame (syn ντροπιάζω, ant τιμώ):
  • ατίμασε τα άρματα, το όνομα, το σπίτι του |
  • δεν πιάνουν να δουλεύσουν, φοβούμενοι μήπως ατιμασθεί η ευγένειά τους (Demetrieis) |
  • τα εξοχικά αυτά κέντρα ατιμάζουν στην Ελλάδα τα τοπία (Ouranis) |
  • δεν ατιμάστηκαν, δε σκοτώθηκαν, δε μαρτύρησαν για χάρη του; (Kazantz) |
  • βλέπουμε συχνά την ίδια γενεά .. να δοξάζεται και ν' ατιμάζεται σε λίγα χρόνια μέσα (ChZalokostas)

• ⓐ be unfaithful to, disgrace (near-syn απατώ 3, κερατώνω):
  • γιατί δε σκότωσες τη γυναίκα που σ' ατίμασε; (Rysianos)

• ⓑ dishonor, rape, defile, ravish (syn L βιάζω, διαφθείρω):
  • αυτοί ατίμασαν τ' αγόρια μας πριν τα ξεκοιλιάσουν (Myriv) |
  • το μοναστήρι εχρησίμευε ως άσυλο των παρθένων, που εκινδύνευαν να ατιμασθούν από τους δυνάστες (Varelas) |
  • poem την αδελφή μου ατίμησαν κι αμέσως την εσφάξαν (Solom)

• ② region. speak ill of s.o., vilify, malign (syn βρίζω, εξυβρίζω, κακολογώ):
  • όσο την ατιμάζεις και την κακοθελάς, τόσο περισσότερο την αγαπώ και τη λυπούμαι (Kondylakis)

[fr postmed, MG ατιμάζω ← Κ (also pap), AG ἀτιμάζω, der of ἄτιμος]

• 1) Aισχύνη, ντροπή:
  • η αφορμή … τόσης ατιμαχιάς ήτον η Eύα (Άνθ. χαρ. (κυπρ.) 85).
• 2) Σαρκασμός, κοροϊδία:
  • εκράξαν τους να κοντέψουν με πολλές ’τιμασίες (Mαχ. 462³).
• 3) Kατηγορία, μεμψιμοιρία:
  • ατιμασές ομάδι να τως ακούγει ας γδέχεται (Πανώρ. B´ 15).

[μτγν. ουσ. ατιμασία (DGE). Ο τ. ’τιμασία στο Meursius (τι‑). T. ’τιμασιά σήμ. κυπρ.]

• dishonoring, dishonor (syn ατίμασμα, ατίμωση 1):
  • poem θα τον αποστραφεί με ~

[fr MG ατιμασία ← Κ (pap, Favorinus, Exil. 17.6; 22.45, Il Papiro Vaticano Greco, II) ἀτιμασία]