• 1)
  • α) Aυτό που αρπάζεται, το αντικείμενο της αρπαγής:
    • να στρέψει το άρπαγμα ος άρπαξεν (Πεντ. Λευιτ. V 23)·
  • β) λεία:
    • άρπαγμα του πονηρού (Φυσιολ. 363¹⁹)·
  • γ) ζώο που κατασπαράχθηκε:
    • ψοφίμι και άρπαγμα να μη φάει (Πεντ. Λευιτ. XXII 8).
• 2) H πράξη της αρπαγής:
  • εκείνος οπού ένι μαρτυρούμενος εις κλεψίαν ή εις άρπαγμαν (Aσσίζ. 34²).

[μτγν. ουσ. άρπαγμα. H λ. και σήμ.]

• ① grasping, catching, seizing (syn γράπωμα, πιάσιμο):
  • η τεχνική του συνοψιζότανε στο άμεσο ~του θέματος (Melas) |
  • προσανατολίστηκαν αμέσως στο ~ της ευκαιρίας (id.) |
  • poem το μυλακόπι .. | .. βόσκει, όντας πεινάσει, | και στο άρπαγμά του ξεπερνά το χάνο (Mammelis)

• ⓐ taking hold, catching, spreading:
  • προβάλλει αναψοκοκκινισμένος από το ~της φλόγας

• ② snatching away, spoliation, plunder (syn in αρπαγή 1):
  • βρέθηκε κάτι άλλο, πεσμένο από την τσέπη κανενός που είχε σκύψει εκεί στο ~των αγαλμάτων (Drosinis) |
  • οι σμηνίτες δεν εμπόδιζαν το ~ των ρούχων ούτε όμως και χάριζαν τίποτα στους χωριανούς (Theotokas, adapted)

• ③ scuffle, altercation, fight (syn καβγάς, λογομαχία L, μάλωμα, συμπλοκή L, τσακωμός, φιλονικία):
  • κάποτε γίνεται και κανένα ~ανάμεσα σε πελάτες του εστιατορίου (Theotokas) |
  • αφηγήθη το άρπαγμά του με το Γάλλο πρωθυπουργό (Fteris)

[fr postmed, MG άρπαγμα (ν) ← PatrG, K ἃρπαγμα]