• ① devoid of reason or logic (ant έλλογος, λογικός):
  • ~ άνθρωπος |
  • όντα άλογα |
  • άλογα ζώα, e.g. θεοποιήσανε τ' άλογα ζώα (Prevelakis) |
  • μπορεί κάποιος να γεννηθεί ~, παράφρονας, ανίκανος να γίνει φορέας του λόγου (Tsatsos)

• ② irrational, of elements, abstracts, actions, passions etc (syn αλόγιστος 1, ant λογικός, έλλογος):
  • άλογη ουσία της ζωής |
  • άλογη φύση (ant έλλογη φύση) |
  • άλογη ζωή |
  • άλογη λειτουργία, άλογες κινήσεις, άλογη μίμηση |
  • το άλογο στοιχείο (or μέρος) (ant έλλογο στοιχείο) e.g. τα άλογα στοιχεία της ζωής or της ψυχής; τα άλογα και συναισθηματικά στοιχεία του ανθρώπου είναι τα κύρια και αξιόλογα (Theodorakop); θα δοθεί η μάχη μεταξύ έλλογων και άλογων στοιχείων (Chatzinis) |
  • άλογες δυνάμεις (ant έλλογες δυνάμεις) e.g. άλογες δυνάμεις της ψυχής (συναισθημάτων και ορμών), αισθητικής συνείδησης |
  • άλογες φαντασίες (ant έλλογες φαντασίες) |
  • η χριστιανική μεταφυσική έδειξεν ότι ο λόγος χωρίς πίστη είναι ~ (Tatakis) |
  • η πίστη είναι άλογη ενέργεια της ψυχής, ανταπαντούν οι εθνικοί φιλόσοφοι (id.) |
  • η άλογη μυστικοπάθεια |
  • η ζωή η ίδια είναι μια άλογη πραγματικότητα που συλλαμβάνεται μονάχα από τα έργα της (Theodorakop) |
  • άλογη ορμή, e.g. άλογες και παράφορες ενστιχτιακές ορμές (Theodoridis) |
  • ορμές της ανθρώπινης ψυχής σκοτεινές και άλογες (Kakridis) |
  • άλογα πάθη, e.g. το πάθος είναι αφ' εαυτού του άλογο (Theodorakop) |
  • ο κοινός έλεος και φόβος, δηλ. πάθη άλογα και απειθάρχητα (Papanoutsos) |
  • άλογο πείσμα |
  • άλογη λατρεία για το πρόσωπο (Theodorakop) |
  • η άλογη καλλιτεχνική δύναμη τον έθρεψε (Andronikos) |
  • η ηδονή είναι κάτι άλογο (Theodorakop) |
  • άλογο πράγμα δεν είναι γνώση (id.) |
  • poem μα οι νεκροί μ' άλογη γνώση πια γνωρίζουν το μέγα μυστικό (Melissanthi)

• ⓐ contrary to reason, illogical, unreasoned, absurd (syn αλλόκοτος 2, παράλογος):
  • άλογη πράξη |
  • η φύση αρνιέται τα δόγματα του άλογου πολιτισμού μας (Evelpidis transl of de Sade) |
  • του κάκου πάσκισε να εξορκίσει την άλογη ανησυχία του (Roufos)

[fr K, PatrG, AG ἄλογος]

• Σέρνω κάπ. δεμένο πίσω από άλογο ώστε να θανατωθεί (είδος ποινής):
  • αμή τους αλογόσερνε μέσα από τους φόρους (Iστ. Bλαχ. 980).

[<ουσ. άλογον + σέρνω. Τ. ‑σύρνω στο Somav. Η λ. και σήμ. ιδιωμ.]

• drag as the horse drags its rider:
  • μπα που να σ' αλογοσύρουνε! (curse) |
  • θα σ' αρπάξω από τα μαλλιά και θα σ' αλογοσύρω (threat)

• ⓐ drag along w. violence:
  • εκεί η θάλασσα γκρεμίζεται στα τάρταρα κι ό,τι πλεούμενο τ' αλογοσέρνει σαν αγριοπόταμος που κατεβαίνοντας σβαρνίζει ό,τι βρει (Vlami)

• ⓑ put to pillory (syn διαπομπεύω):
  • καλά σ' αλογοσύρανε!

[fr LMG αλογοσέρνω, cpd w. σέρνω]

• leg irons to hobble a grazing horse or mule

[cpd w. σίδερο]

• horse-thief, horse-rustler, but also stealer of mules, asses and, generally, animal stealer:
  • πήρες κ' ένα ψοφάλογο, αλογοσούρτη, άτιμε! (Vlachogiannis) |
  • poem δεν είναι άλλος γιδόχαρος κι αλογοσύρτης άλλος | στη γούρνα ετούτη κλ (Athanas)

[der of αλογοσύρω 'lead a horse']

[cpd w. στάβλος]

• ① tied to the horse's tail and dragged along:
  • ~ κατάδικος

• ② fig put to pillory (syn διαπομπευμένος):
  • μωρή αλογοσυρμένη! (insult)

[ppp of αλογοσέρνω]