• I. Ενεργ.
  • α) αλείφω το πρόσωπο κάπ. με καπνιά ή ακαθαρσίες για τιμωρία και διαπόμπευση· εξευτελίζω:
    • μούτζωσέ τον … και πόμπεψέ τον (Νομοκριτ. 73)·
    • βλασφημούσι … αναθεματίζουσι και μουζώνουσι (Νομοκ. 387¹¹)·
  • β) προσβάλλω, ντροπιάζω κάπ., προκαλώ όνειδος σε κάπ. με τις πράξεις μου:
    • γελού οι χριστιανοί και αυτείνη τού μοντζώνει (ενν. του άντρα της) (Σπαν. (Ζώρ.) V 643)·
    • (εδώ πιθ. με υβριστ. χειρονομία):
      • Μήνα εμούτζωσες ιερέα ή έβρισες αυτόν; (Μαλαξός, Νομοκ. 412)·
  • γ) (υβριστ.):
    • μουντζωμένη σου εορτή (Σπανός B 170).
• II. (Μέσ.) αλείφω το πρόσωπό μου με καπνιά, στάχτη, μουτζουρώνομαι:
  • (Μαχ. 400⁸).

[<ουσ. μούντζα + κατάλ. ‑ώνω. Ο τ. μουζ‑ στο Βλάχ. και σήμ. κρητ.· τ. μουζώννω κυπρ. Ο τ. μουτζ‑ (Du Cange, μουτζούν) και η λ. (Somav.) και σήμ.]