Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- έφεση 1 η [éfesi] Ο33 : ένδικο μέσο με το οποίο ζητείται η επανεξέταση σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο (εφετείο) μιας υπόθεσης που εκδικάστηκε σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο και του οποίου η απόφαση δεν είναι τελεσίδικη: Οι καταδικασθέντες άσκησαν / έκαναν ~. Ο εισαγγελέας άσκησε ~ κατά της αθωωτικής απόφασης. H υπόθεση δικάζεται κατ΄ έφεσιν. H άσκηση έφεσης δεν είχε ανασταλτικό αποτέλεσμα.
[λόγ. < ελνστ. ἔφε(σις) -ση, αρχ. σημ.: `ρίξιμο΄]
- έφεση 2 η : επιθυμία, διάθεση να ασχοληθεί κάποιος με κτ., για το οποίο υπάρχει συνήθ. και η ανάλογη κλίση, ικανότητα: Έχει μεγάλη ~ για τη μουσική / για τα γράμματα.
[λόγ. < αρχ. ἔφε(σις) -ση]
