• Μικρό λιμάνι, λιμανάκι:
  • (Πορτολ. Α 167¹³ (έκδ. λιμιο‑)).

[<ουσ. λιμνιών(ας) + κατάλ. ‑άριν]

• Λιμάνι:
  • απήλθασιν όπου ήτον ο λιμνιώνας, όπου έστεκαν τα κάτεργα (Χρον. Μορ. Η 9203 (έκδ. λιμιώ‑))·
  • (μεταφ.):
    • να λείψ’ η έχθρα κι η σκλεριά και βρω λιμνιώναν (Κυπρ. ερωτ. 143¹⁰ (έκδ. λιμιώ‑))·
    • εις τον λιμνιώνα του ουρανού (Ροδινός 125 (έκδ. λιμιώ‑))·
  • φρ. μπαίνω εις τον λιμνιώνα, πιάνω λιμνιώνα = ελλιμενίζομαι, αράζω:
    • (Απολλών. 627), (Χρον. Μορ. Η 1190).

[<ουσ. λιμήν με επίδρ. του ουσ. λίμνη + κατάλ. ‑ώνας ή <ουσ. *λιμενεών. Η λ. στο Meursius (λιμιών), στο Βλάχ. (‑όνας) και σήμ. ιδιωμ., καθώς και ως τοπων.]

• Ελλιμενίζομαι, αράζω:
  • Ειδέ σταθείς να λιμνιωνευθείς, … ράξε εις οργίες ιβ́ (Πορτολ. Α 124⁸ (έκδ. λιμιο‑)).

[<ουσ. λιμνιών(ας) + κατάλ. ‑εύομαι]