• (Εκκλ.) γίνομαι μέλος κοινοβίου:
  • (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 104⁸).

[<ουσ. κοινόβιον + κατάλ. ‑ιάζω. Η λ. στο Somav.]

• (Εκκλ.) ηγούμενος κοινοβιακού μοναστηριού:
  • (Χίκα, Μονωδ. 156).

[<ουσ. κοινόβιον + ‑άρχης. Η λ. τον 6. αι. και σήμ.]

• (Εκκλ.) μέλος κοινοβίου:
  • Περί μοναχών κοινοβιατών ότι χώρια εδικά τους τίποτες να μην κρατούν (Βακτ. αρχιερ. 166).

[<ουσ. κοινόβιον + κατάλ. ‑ιάτης. Λ. ‑βιώτης τον 5. αι. Η λ. και σήμ.]

• (Εκκλ.) που ανήκει ή ταιριάζει σε κοινόβιο:
  • (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 252³).

[<ουσ. κοινοβιάτης + κατάλ. ‑ικος]

• (Εκκλ.) κοινοβιακό μοναστήρι:
  • από τα κοινόβια εξέβαζαν (ενν. οι Τούρκοι) εγκλείστρες (Θρ. Κων/π. B 114).

[μτγν. ουσ. κοινόβιον. Η λ. (‑ο) και σήμ.]