• I. Ενεργ.
  • Α´ Μτβ.
    • 1)
      • α) Βλέπω, κοιτάζω κάπ. ή κ., αντικρίζω:
        • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 292⁹), (Ερωτόκρ. Α´ 2059)·
      • β) παρατηρώ, παρακολουθώ προσεκτικά:
        • (Ιστ. πολιτ. 46⁴)·
      • γ) επιθεωρώ:
        • (Χρον. Μορ. H 4812)·
      • δ) (μεταφ.)
        • δ¹) βρίσκω:
          • για τούτη ύπνο δε θωρώ (Πανώρ. Α´ 109)·
        • δ²) προσέχω:
          • θώριε τον γιατρό σου (Φαλιέρ., Ενύπν. 95)·
      • ε) φρ.
        • (1) δε θωρώ Θεού πρόσωπο = δεν προκόβω:
          • (Αποκ. Θεοτ. II 178)·
        • (2) θεωρώ αγγέλους, βλ. άγγελος Α´3 φρ.·
        • (3) εν (ή ουδέν ή ου) θεωρώ (ή θωρώ) την ώραν … = δε βλέπω την ώρα να …, ανυπομονώ να …:
          • (Φορτουν. Δ´ 499)·
        • (4) θεωρώ καλώς κ. ή κάπ. = έχω καλή διάθεση για κ. ή κάπ.:
          • (Έκθ. χρον. 20⁷).
    • 2)
      • α) Αντιλαμβάνομαι, διαπιστώνω κ.:
        • (Ερωτόκρ. Β´ 62)·
      • β) διαβλέπω, προβλέπω:
        • θωρώ αλλαξοβασιλίκια (Τζάνε, Κρ. πόλ. 562²⁴)·
      • γ) διακρίνω, κρίνω:
        • θωρεί (ενν. η τύχη) ποιοι πρέπει να ’ναι πλούσοι (Ερωφ. Δ´ 292)·
      • δ) γνωρίζω:
        • Ο δε σιρ … μη θωρώντα τον αμιράλλην πως επέθανεν … (Μαχ. 272⁸).
    • 3) Νομίζω, θεωρώ, πιστεύω:
      • για ξόμπλι τόσης ατυχιάς όλοι να τση θωρούσι (Στάθ. Ιντ. α´ 36).
    • 4) Υπολογίζω, σκέφτομαι:
      • (Ερωτόκρ. Β´ 624)·
      • φρ. θεωρώ προς φυγήν = «κοιτώ» να φύγω, σκέφτομαι να φύγω:
        • (Καναν. 336-7).
  • Β´ Αμτβ.
    • α) Έχω το φως μου, βλέπω:
      • να ζει και να θωρεί (Κυπρ. ερωτ. 113¹⁰)·
    • β) προσέχω:
      • άγωμε και θεώρει ήσυχά τε και γαληνά (Πόλ. Τρωάδ. 469).
• II. Μέσ.
  • 1) Φαίνομαι· μοιάζω με κ.:
    • κεφάλια να πετούνται, σαν νεράντζια να θωρούνται (Διακρούσ. 69⁵⁵).
  • 2) (Στον πληθ.) αλληλοβλεπόμαστε:
    • στο πρόσωπο θωρούνται (Ερωτόκρ. Α´ 1954).

[αρχ. θεωρέω. Ο τ. φωρώ και σήμ. κυπρ. Η λ. και ο τ. θωρώ και σήμ.]