Παύλος Σιλεντάριος
άργησε η Κλεόφαντη. άρχισε και το τρίτο
γρήγορα να μαραίνεται και γέρνει το λυχνάρι.
αχ, της καρδιάς μου ο πυρσός να έσβηνε μαζί του,
να μη με καίει ατέλειωτος μ’ άγρυπνους πόθους τώρα.
Πόσες φορές ορκίστηκε στην Αφροδίτη: θα ’ρθω
το βράδυ· μα δεν νοιάζεται ανθρώπους, μήτε θεία.